قشم بزرگ ترین جزیره خلیج فارس است و اطراف آن پوشیده از سواحل سنگی است. از نام های دیگر این جزیره در گذشته می توان به کشم، لافت و ابرکاوان اشاره کرد. در دوره ساسانی به این جزیره ابرکاوان می گفتند و وجه تسمیه آن به خاطر نام کاوه بوده است. با گسترش اسلام فرماندار بحرین و عمان به جزیره قشم حمله می کند و آن را به تسخیر خود در می آورد.

این تسلط برای قشم بد نبود، چرا که شروع رونق گرفتن این جزیره و تبدیل شدن آن به مرکزی برای دریانوردی و تجارت را در پی داشت، ولی اوج شکوفایی این جزیره زمانی بود که آل بویه حکومت را به دست گرفتند.

در دوره های کهن تر یعنی ایلامی ها و هخامنشی ها این جزیره اهمیت زیادی داشت. در زمان هخامنشی که کشتی سازی رونق داشت ،جزیره قشم یکی از مراکز مهم کشتی سازی در ایران شده بود.

با ظهور استعمارگران و هجوم آن ها به جنوب ایران برای غارت این سرزمین جزیره قشم در سال های مختلف به دست پرتغالی ها، اسپانیایی ها، هلندی ها و انگلیسی ها افتاد. در مدت زمان اندکی در دوران حکومت صفویه جزیره قشم دوباره به خاک ایران اضافه شد و بعد از آن دوباره به دست استعمارگران افتاد تا این که در زمان پهلوی و قاجار دوباره به ایران ضمیمه شد.