زبان اصلی مردم قشم فارسی و لری جنوبی با گویش جزیرتی یا قشمی است که با گویش بندری در ساختار فرق می‌کند به عنوان مثال با آمدن در گویش جزیرتی = اتم بندری = اتام و در غرب استان هرمزگان = ایام و هرچه بیشتر به طرف غرب بریم لهجه لری اچمی و عربی خلیجی صحبت می‌کنند. گویش قشمی از ترکیب لهجه فارسی بندری، لری ، هندی و دیگر زبان‌ها تشکیل شده با گویش جزیرتی صحبت می‌کنند. لهجهٔ محلی و متداول مردم قشم در شهرها و روستاهای آن تقریباً یکسان است ولی در بعضی از کلمات در تلفظها بسیار متفاوت است و ته لهجه عربی و لری دارد همچنین اصطلاحات خلیجی هم در این لهجه مثل سیدَه:مستقیم فراش:رختخواب و عیال و به جای به کاربردن ازفرزندو... و هرچه به طرف غرب جزیره برویم لهجه‌ها فرق می‌کند و فارسی بندری است. به‌طور کلی باید گفت زبان محلی قشمی، آمیخته‌ای از زبان‌های فارسی، بندری، هندی و انگلیسی است. شهر قشم به کجا میگن کجا=کیا بعضی از روستاها میگن کجا=کا و چند روستا هم میگن کجا و داریم همچون کلمات و جملاتی که روستا تا روستا باهم فرق داره جزیره قشم با وسعتی نزدیک به ۱۵۰۰ کیلومترمربع، بیشترین سواحل و کرانه‌ها را در بین جزایر خلیج‌فارس به خود اختصاص می‌دهد. سواحل زیتون، سیمین، جزایر ناز، سوزا، مسن، لافت، شیب‌دراز، سلخ و دوستکو از سواحل جزیره قشم هستند. از ویژگی‌های ساحل‌شناختی این جزیره، تنوع سواحل صخره‌ای، ماسه‌ای و گلی آن است که چنین خصوصیتی به‌طور یک جا در کمتر جزیره‌ای یافت می‌شود. سواحل شنی و ماسه‌ای نقره‌فام و سیمین براق نیز از دیگر انواع سواحل در جزیره قشم محسوب می‌شوند. ساحل صخره‌ای زیتون، ساحل شنی سیمین و سواحل گلی لافت و جنگل‌های حرا تنوع سواحل قشم را نشان می‌دهند. ساحل صخره‌ای ریگو معروف به ساحل لاک‌پشت‌ها است که لاک‌پشت‌ها در آنجا برای نفس‌گیری و تغذیه به روی آب می‌آیند. سواحل جزیره هنگام در دو کیلومتری خط ساحلی جنوب جزیره قشم زیستگاه دلفین‌ها است.